Διεθνής Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Ιονίου (Επιστολή του Δημήτρη Τσελίκα)

Δημοσιεύουμε επιστολή του Δημήτρη Τσελίκα, κυβερνήτη - ιστιοπλόου και μέλους του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πατρών, όπως αυτή εστάλει προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΟΠ και προς τον Πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής της 27ης Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Εβδομάδας Ιονίου (ΔΙΕΙ). 

Πιστεύω πως η σκέψη του γράφοντος εκφράζει την άποψη των περισσοτέρων από εμάς που αγωνιούμε για το παρών και το μέλλον του Δ(υτ)ικού μας αγώνα. Όπως έχουμε πληροφορηθεί η επιστολή παραμένει αναπάντητη. Θα ήταν τιμή μας να δημοσιεύσουμε και την απάντηση όταν και αν υπάρξει.

Πάτρα 30-8-2015

Προς: Το Δ.Σ. του ΙΟ Πατρών

           Τον Πρόεδρο της ΟΕ της 27ης ΔΙΕΙ         

          Περίμενα να κατασιγάσει η ένταση και οι αντιδράσεις των πρώτων ημερών και ενδεχομένως η παρορμητική αντιμετώπιση της ανακοίνωσης ματαίωσης της διεξαγωγής της 27ης ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΙΟΝΙΟΥ (Ράλυ Ιονίου) προκειμένου να εκθέσω τις σκέψεις και τις απόψεις μου νηφάλια και εποικοδομητικά.

          Η ΔΙΕ Ιονίου είναι μια μεγάλη ναυταθλητική διοργάνωση που ξεκίνησε πριν 27 χρόνια από μια ομάδα φιλόδοξων ιστιοπλόων Κερκυραίων, Πατρινών, Κεφαλλήνιων, Ζακυνθίων, Ιθακήσιων κ.λπ. με ενθουσιασμό και υπερβολική ίσως για εκείνη την εποχή αισιοδοξία, με όραμα την καθιέρωση ενός μεγάλου ετήσιου αγώνα πολλών ιστιοδρομιών στην περιοχή του Ιονίου.

          Ήταν ένα γεγονός που έβγαλε τους αγώνες από τον κλειστό κύκλο των τοπικών διοργανώσεων, άνοιξε τον ορίζοντα για την συνεργασία όλων των ομίλων της ευρύτερης περιοχής και έδωσε ευκαιρίες για εμπλουτισμό των γνώσεων και της εμπειρίας των πληρωμάτων σε ιστιοδρομίες ανοιχτής θαλάσσης.

          Μέσα από αυτές τις εμπειρίες, αναδείχτηκαν ικανοί κυβερνήτες και πληρώματα, καθώς και στελέχη άξια να αναλάβουν την διοργάνωση και την υποστήριξη  μεγάλων αγώνων σε όλα τα επίπεδα, τεχνικά και οργανωτικά.

          Με τα χρόνια η ΔΙΕ Ιονίου αναδείχτηκε σε μία από τις μεγαλύτερες ναυταθλητικές διοργανώσεις της Ελλάδος, με συμμετοχές από όλους σχεδόν τους Ομίλους της χώρας, αλλά και από ομίλους του εξωτερικού.

          Πολλές φορές οι συμμετοχές ήσαν μεγαλύτερες σε αριθμό, από άλλες αναμφισβήτητου κύρους και βαρύτητας διοργανώσεις.

          Τούτο παρατίθεται σαν στατιστικό νούμερο και δεν σημαίνει ότι ο αριθμός των συμμετοχών είναι το απόλυτο κριτήριο της επιτυχίας ενός αγώνα, ούτε συγκριτικό στοιχείο μεταξύ διοργανώσεων.

          Να θυμηθούμε για παράδειγμα ότι η κατ’ εξοχήν κορυφαία διοργάνωση του Ράλυ Αιγαίου, δεν έχει πάντα τις περισσότερες συμμετοχές, έχει όμως τις αξιολογότερες.

          Η συμμετοχή στην ΔΙΕ Ιονίου γνωστών διεθνώς αναγνωρισμένων και καταξιωμένων κυβερνητών και πληρωμάτων, ανέβασε το επίπεδο των αγώνων, γιατί αναμφίβολα η τεχνική τους, η τακτική τους και το αθλητικό τους ήθος, επέδρασαν θετικά στην μετάδοση γνώσεων και αγωνιστικής συμπεριφοράς. Αυτές οι συμμετοχές αποτελούν αναντίρρητα τιμή και ανεβάζουν το κύρος του θεσμού.

          Η περυσινή ατυχής έκβαση μιας ιστιοδρομίας, δεν μπορεί κατά κανέναν τρόπο να θεωρηθεί αποτυχία της διοργάνωσης, ούτε να γίνει αφορμή για να κατηγορηθεί ένας άνθρωπος με πολυετή παρουσία και μεγάλη προσφορά σ’ αυτήν. Λάθη παρόμοια έχουν γίνει σε πολύ μεγαλύτερους αγώνες και θα γίνονται.

          Ούτε η Οργανωτική Επιτροπή, ούτε η Επιτροπή Αγώνων είναι σωστό να κατηγορούνται για μια χωρίς πρόθεση ατυχή συγκυρία μιας ιστιοδρομίας, πολύ περισσότερο δεν είναι παραδεκτό να γίνεται προσπάθεια από κάποιους να καταφανεί ότι η φετινή έλλειψη ικανού αριθμού συμμετοχών, οφείλεται εν μέρει σε αυτό το γεγονός.

          Η ματαίωση της 27ης διοργάνωσης, έχω την γνώμη ότι ήταν ένα λάθος, όπως λάθος ήταν και η αιτιολόγησή της, ότι κύριος λόγος υπήρξε ο μικρός αριθμός συμμετοχών. Υπάρχει κάποιο όριο στον αριθμό των συμμετοχών για να κριθεί η διενέργεια ή η ματαίωση ενός αγώνα, εκτός αυτού που ορίζουν οι κανονισμοί; Ποιος έθεσε κάποιο όριο, με ποιον αριθμό σκαφών σαν ελάχιστο; Θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε.

          Ένας καταξιωμένος αγώνας ο οποίος είχε προαναγγελθεί και προγραμματισθεί, δεν ματαιώνεται με μιαν ανακοίνωση του τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».

          Δεν είναι ημερήσιος αγώνας που ακυρώνεται χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις. Πρόκειται για διοργάνωση διάρκειας μιας εβδομάδας για την οποία προετοιμάζονται τα πληρώματα με προγραμματισμό προσωπικών, οικογενειακών, κοινωνικών και εργασιακών συνθηκών, μήνες πριν.

          Παράλληλα οι τοπικές αρχές, σύλλογοι, φορείς, χορηγοί που έχουν αναλάβει την οργάνωση των εκδηλώσεων, έχουν εργαστεί για καιρό προς εξασφάλισιν των οργανωτικών και οικονομικών απαιτήσεων, πολλές φορές αντιμετωπίζοντας και τις αναπόφευκτες αντιδράσεις.

          Σ’ αυτούς τους ανθρώπους τι θα πούμε όταν με μια ξερή ανακοίνωση τους αφήνουμε μετέωρους στην κριτική μιας μικρής τοπικής κοινωνίας;

          Η έλλειψη ικανού αριθμού συμμετοχών, δεν δικαιολογεί την ματαίωση. Οι αγώνες έπρεπε να γίνουν έστω και με δέκα σκάφη (είχαν δηλώσει αν δεν κάνω λάθος 22 και είναι βέβαιο ότι ο αριθμός θα αυξανόταν γιατί είναι δεδομένο ότι δηλώσεις υποβάλλονται μέχρι την τελευταία ημέρα). Αλίμονο αν η τύχη και το μέλλον της διοργάνωσης εξαρτηθεί από τον εκάστοτε αριθμό συμμετοχών.

          Αναρωτιέμαι, αν του χρόνου, που δεν αισιοδοξώ ότι οι σημερινές συνθήκες θα βελτιωθούν, έχουμε πάλι λίγες συμμετοχές, θα καταργήσουμε την ΔΙΕΙ;    

          Και ποιος θα είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη έναντι του ιστιοπλοϊκού κόσμου για την ακύρωση ενός ιστορικού αθλητικού θεσμού; Όσο για τις άλλες αιτιολογίες ψυχολογικού ενδιαφέροντος είναι αστείο να τις επικαλούμαστε.

          Ο αγώνας έπρεπε να γίνει έστω και με κάποιες αλλαγές στο πρόγραμμα, όπως έγινε και  με το Ράλυ Αιγαίου.

          Δεν κατηγορώ το Δ.Σ. και την Οργανωτική Επιτροπή για έλλειψη σοβαρότητας. Αυτοί που σήκωσαν το βάρος της ευθύνης, σίγουρα έχουν τους λόγους για την απόφαση;

          Η κριτική εκ του ασφαλούς είναι εύκολη.

          Αναρωτιέμαι όμως, μήπως πέραν αυτών που επετράπη σε εμάς να μάθουμε υπήρξαν και άλλοι λόγοι;

          Θεωρώ παράλειψη το ότι δεν συγκλήθηκε συνέλευση των κυβερνητών για να ενημερωθούν και να ακουστεί και η δική τους άποψη.

          Οι κύριοι «παίχτες» του αγώνα και βασικοί συντελεστές στην συμμετοχή των οποίων στηρίζεται ο θεσμός, δεν θα έπρεπε να απαξιωθούν.

          Δεν ήταν τυπική υποχρέωση – δυστυχώς η ΔΙΕΙ, δεν έχει αποκτήσει ακόμα καταστατικό – ήταν όμως ηθική. Δεν ξέρω αν ερωτήθηκαν όλοι οι συνδιοργανωτές Όμιλοι και ποια ήταν η δική τους γνώμη.

          Κάποιες διαρροές αορίστων πληροφοριών ότι ερωτήθηκαν μερικά ονόματα του κέντρου και η άποψή τους κρίθηκε αλάθητος χρησμός που μάντεψε την σίγουρη αποτυχία του εγχειρήματος, δεν αντέχουν στην πιο καλόπιστη κριτική.

          Θεωρώ ότι το οικονομικό δεν πρέπει και αποτελέσει στο μέλλον καθοριστικό παράγοντα.

          Ας κοπούν οι δεξιώσεις και οι επιδείξεις χορευτικών επιδόσεων, που είχαν φτάσει στο σημείο να αποτελούν το κύριο κριτήριο για τον βαθμό επιτυχίας του αγώνα. Την ευθύνη την έχουμε όλοι μας – δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Το βαρύνον στοιχείο είναι το αθλητικό μέρος, η σωστή διεξαγωγή των ιστιοδρομιών. Ούτε το πλήθος των κυπέλλων δίνει αίγλη στις απονομές. Ένα κύπελλο για τον πρώτο και δύο εγχάρακτα μετάλλια για τον δεύτερο και τρίτο της γενικής κατάταξης, αρκούν.

          Αντί για πλούσιο μπουφέ με λευκά τραπεζομάντηλα, θα ήταν προτιμώτερη μια συνοπτική ενημέρωση από κάποιον ειδήμονα, για τον τόπο, την ιστορία του, τις παραδόσεις καθώς και τα μέρη με αρχαιολογικό ενδιαφέρον που μπορεί κανείς να επισκεφθεί. Είναι ντροπή πιστεύω, μετά από τόσους τερματισμούς στην Ιθάκη, να γνωρίζουμε με κλειστά μάτια που έχει το νοστιμώτερο σουβλάκι ή το καλύτερο ποτό και πολλοί να μην ξέρουμε που έχει ανασκαφεί το παλάτι του Οδυσσέα ή που βρίσκεται το σπήλαιο των Νυμφών.

          Η ΔΙΕΙ δεν είναι μια χαρούμενη παρένθεση στις θαλασσινές μας διακοπές. Ας ρίξουμε περισσότερο βάρος στο αθλητικό μέρος του αγώνα, για να δικαιωθούν αυτοί που πρώτοι τον οραματίστηκαν, τον ξεκίνησαν και πάλεψαν για την καθιέρωσή του.

          Εδώ θέλω να αναφερθώ και να αποτίσω τιμή, σε έναν από αυτούς ακούραστο εργάτη, πρωτοπόρο και ψυχή του ΔΙΕΙ, τον κ. Σωτήρη Βλάχο που η συνεχής και αδιάλειπτη προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια έχει συντελέσει καθοριστικά στην αναγνώρισή της πέρα από τα όρια του Ιονίου και της Ελλάδας.

          Το 23ο Ράλυ Ιονίου πέθανε πριν γεννηθεί.

          Εύχομαι η επόμενη διοργάνωση να το αναδείξει με επιτυχία, ρίχνοντας στη λήθη το θλιβερό κενό του σήμερα.

                                                                             Σας κούρασα

                                                                        Δημήτρης Τσελίκας