ΣΤΟΝ Ι.Ο.Π.

του Δημήτρη Τσελίκα

Μια αυλόπορτα αγκάλη ανοικτή

και το ξύλινο γεφύρι εκεί στο πλάι.

Μία θάλασσα γαλάζια και ζεστή

και τα πόδια σου το κύμα να φιλάει.

Τζαμαρία και ομπρέλες στην σειρά

και το βλέμμα το γαλάζιο αγκαλιάζει.

Τρεις καρέκλες δυο τραπέζια καθαρά

πιτσιρίκια με πανιά να κάνεις χάζι.

Θαλασσόλυκοι να πίνουν στη γωνιά

δυνατά ο ένας στον άλλο να μιλάει

για το κύμα δέκα μέτρα μια χρονιά

κι ας μακρύτερα, ως το Ρίον έχουν πάει.

Μερικοί να σου μιλάνε σοβαρά

για ταξίδια μακρινά μέχρι την Μάλτα

κάποιοι άλλοι για το χτήμα με χαρά

πόσα βγάλανε αγγούρια και ντομάτα.

Μία Βάσω μ΄ένα βλέμμα φιλικό

μήπως κάπου κάτι λείπει να κοιτάζει

και τον πρόεδρο με ύφος σκεφτικό

μέσ του πιάτου του τον πάτο να βουλιάζει.

Κάποιοι λένε ότι κάνουνε συρτή

κι έχουν βγάλει και δεκάκιλο γοφάρι

κι άλλοι φτιάχνουνε βαρκούλες με χαρτί

ένα στόλο στο τραπέζι να ορτσάρει.

Όλα τούτα κι άλλα τόσα θα χαρείς

στου ΙΟΠ το κυλικείο αν κοπιάσεις

κι άμα νοιώθεις αγχωμένος και βαρύς

με δυο τσίπουρα το κέφι σου θα φτιάξεις.