Παρασκευή, Μαρτίου 07, 2014

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΟΔΙΑ

Κάθε φορά που βυθίζουμε δύο διαφορετικά μέταλλα στο νερό της θάλασσας,
έχουμε δημιουργήσει μια μπαταρία. Η χρήση των ανoδίων είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία των υποβρύχιων μεταλλικών μeρών του σκάφους σας. Μπορεί να είναι διαδικασία πολύπλοκη, αλλά δεν είναι περίπλοκη, και είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία του άξονα σας, της προπέλας και οποιωνδήποτε άλλων μετάλλων κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Αυτή την εποχή του έτους μπορεί η χρήση των σκαφών να μην είναι πολύ συχνή, αυτό όμως
δεν σημαίνει πως κάποιες διεργασίες δεν συνεχίζονται είτε τα σκάφη πλέουν είτε όχι. Η διεργασία που θα μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο εξελίσσεται κάτω από το νερό και ποτέ δεν κοιμάται. Πρόκειται για την γαλβανική διάβρωση. Η ανησυχία μας είναι για τα υποβρύχια μεταλλικά κομμάτια του σκάφους σας. Αυτά θα μπορούσε να είναι ο άξονας, η προπέλα, ο άξονας του πηδαλίου, άλλα μεταλλικά υποβρύχια μέρη συν το κύτος εάν είναι από αλουμίνιο ή χάλυβα. Για την προστασία όλων αυτών θα χρησιμοποιήσουμε το ανόδιο.

Ανόδια είναι κομμάτια από κάποιο κράμα που είναι φυσικά και ηλεκτρικά συνδεδεμένα με τα βρεχάμενα μέταλλα στο σκάφος σας. Θα επικεντρωθούμε στην γαλβανική διάβρωση σε αυτό το άρθρο, αλλά υπάρχουν και άλλες διαβρωτικές διεργασίες που δεν μπορούν να μειωθούν ή να εξαλειφθούν με την χρήση θυσιαζόμενης ανοδίωσης.. Η χρήση των ανοδίων για την προστασία των υποβρύχιων μεταλλικών μερών του σκάφους σας και της μηχανής είναι πολύπλοκη, αλλά δεν είναι περίπλοκη.
Ο περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεί τη μέθοδο δοκιμής και σφάλματος.
Υπάρχουν θεωρητικά συστήματα υπολογισμών και μετρήσεων της τάσης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να σχεδιάσετε ή να επιδιορθώσετε το σύστημά αντιδιαβρωτικής προστασίας σας, αλλά στο τέλος δεν μπορούμε με σιγουριά να υποστηρίξουμε την επιτυχία τους.
Αν τα ανόδια αντέξουν για εύλογο χρονικό διάστημα και τα υποβρύχια μέταλλα στο σκάφος σας δεν φθείρονται, είστε σε καλό δρόμο.

Υπάρχουν τρεις επιλογές κραμάτων από τις οποίες γίνονται τα ανόδια και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προστατεύσουν το σκάφος σας: 
  1. Ψευδαργύρου με μία μικρή ποσότητα αργιλίου και καδμίου (MIL-A-18001K), 
  2. Αλουμινίου με ποσότητες πυριτίου, ψευδαργύρου και ίνδιο (MIL-A-24779 (SH))
  3. Μαγνησίου το οποίο περιλαμβάνει ποσότητα από αλουμίνιο και ψευδάργυρο (MIL-Α-21412)


(Σχήμα 1)
Για να κατανοήσουμε τη χρήση των ανοδίων πρέπει να γνωρίζουμε τι προκαλεί γαλβανική διάβρωση.
Οι απαντήσεις μπορούν να βρεθούν στο γαλβανικό διάγραμμα (Σχήμα 2).
Αυτό το γράφημα είναι μια λίστα των μετάλλων κατά σειρά δραστικότητας,
Ο χρυσός έχει το υψηλότερο θετικό δυναμικό ενώ το μαγνήσιο έχει χαμηλότερο αρνητικό δυναμικό.
Αν δύο διαφορετικά μέταλλα ή κράματα βρίσκονται σε επαφή, το ένα υφίσταται μεγαλύτερη διάβρωση και το άλλο λιγότερη, από ότι αν βρίσκονταν χωριστά στο ίδιο διαβρωτικό περιβάλλον. Το φαινόμενο εξηγείται με τη δημιουργία μεταξύ τους γαλβανικού στοιχείου. Αυτά τα διαφορετικά μέταλλα, ερχόμενα σε επαφή μεταξύ τους και σε συνδυασμό με το θαλασσινό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, υφίστανται ηλεκτροχημική διάβρωση που οφείλεται σε γαλβανική δραστηριότητα. Η γαλβανική δραστηριότητα έχει ως αποτέλεσμα την κυκλοφορία ρεύματος μέσα σε ηλεκτρολύτη από κάποιο μέταλλο που αποτελεί άνοδο σε γειτονικό μέταλλο που αποτελεί κάθοδο. Όταν δηλαδή δύο μέταλλα (αλουμίνιο και ανοξείδωτος χάλυβας) και ένας ηλεκτρολύτης (θάλασσα) έρχονται σε επαφή δημιουργείται ηλεκτρολυτικό δυναμικό που προκαλεί μεταφορά ηλεκτρονίων του μετάλλου που εμφανίζει χαμηλότερο (πιο αρνητικό) δυναμικό ως προς το άλλο μέταλλο.
(Σχήμα 2)
Αυτή η απώλεια των ηλεκτρονίων δημιουργεί εξασθένηση ή διάβρωση του πιο ενεργού  μετάλλου (άνοδος) και την ίδια στιγμή προστατεύει το πιο θετικά φορτισμένο μέταλλο (κάθοδος).
Το νερό πρέπει να έχει τη δυνατότητα αγωγιμότητας του ηλεκτρισμού για να συμβεί αυτό.
Το θαλασσινό νερό είναι πιο αγώγιμο από ότι το φρέσκο, ενώ το υφάλμυρο είναι κάπου μεταξύ των δύο ανάλογα με την ποσότητα άλατος που περιέχεται σε αυτό.

Είναι σύνηθες φαινόμενο στα ύφαλα των σκαφών να συναντήσουμε ανόμοια μέταλλα.
Είναι κοινή πρακτική να τεθεί ένας χάλκινος έλικας σε έναν ανοξείδωτο άξονα και ούτω καθεξής.
Για την προστασία αυτών των μετάλλων, χρησιμοποιούμε τη γαλβανική διάβρωση ενάντια στον εαυτό της. Δηλαδή, προσθέτουμε άλλο ένα κομμάτι από μέταλλο το οποίο πρέπει να είναι πιο ενεργό από εκείνα που θέλουμε να προστατεύσουμε.
Αυτό είναι το ανόδιο. Αυτό πρέπει να συνδέεται  με τα μέταλλα που πρέπει να προστατευτούν.. Αυτό γίνεται συνήθως με συγκόλληση όλων των εξαρτημάτων μαζί και πολλές φορές αν είναι δυνατόν με ηλεκτρικό τρόπο χρησιμοποιόντας  το κατάλληλο μέγεθος σύρματος τύπου marine.(ελάχιστο # 8 AWG)

Η βαφή είναι ένα άλλο σημαντικό μέρος αυτής της ιστορίας. Η κάθοδος, αυτά είναι τα μέταλλα που χρίζουν προστασίας, θα ωφεληθούν από την επίστρωση χρώματος. Αυτό είναι σε αντίθεση με την άνοδο που ποτέ δεν πρέπει να είναι βαμμένη με κανένα είδος βαφής. Είναι επίσης σημαντικό να γίνεται αφαίρεση βαφής πλήρως, από οποιαδήποτε κάθοδο στην οποία είναι στερεωμένο κάποιο ανόδιο  και από οποιαδήποτε άλλη οξείδωση ή βιο φιλμ
Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι το τμήμα του άξονα της προπέλας κάτω από ένα κολάρο του άξονα πρέπει να καθαρίζονται σχολαστικά των χρωμάτων και από οποιαδήποτε άλλη οξείδωση ή βιο φιλμ.

Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι ότι το κάδμιο έχει αναγνωριστεί ως περιβαλλοντικός κίνδυνος. Αυτό το βαρύ μέταλλο εμπεριέχεται σε ανόδια ψευδαργύρου και είναι απαραίτητο για την ικανότητά τους να ενεργούν ως άνοδος.
Δεδομένου ότι ο ψευδάργυρος κάνει τη δουλειά του, θα κυκλοφορήσει κάδμιο στο νερό, όπου από εκεί έχει τη δυνατότητα να μπει στην τροφική αλυσίδα.
Η σωστή διάθεση των χρησιμοποιημένων ανοδίων είναι πολύ σημαντική για την προστασία των λιμνών, των ποταμών και των ωκεανών μας.

Όταν προσθέτετε όλα τα παραπάνω, τα ανόδια αλουμινίου (MIL-A-24779 (SH)) φαίνονται ως μια καλή λύση για τους περισσότερες, αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις.
Έτσι, γιατί τόσοι πολλοί εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ανόδια ψευδαργύρου;
Σίγουρα δεν είναι ούτε η διαθεσιμότητα ούτε η τιμή ο λόγος.
Οι κυριότερες αιτίες, και αυτό είναι μόνο υποθετικό, θα μπορούσε να είναι η συνήθεια, η έλλειψη πληροφόρησης ή οι εσφαλμένες πληροφορίες που εξακολουθούν να οδηγούν στην χρήση του ψευδάργυρου.

 Εάν τα ανόδια σας εξαφανίζονται σε λιγότερο από έξι μήνες ή δεν συνεχίζει να φθείρεται στην περίπτωση του ψευδαργύρου (Σχήμα 4), εάν κάποια υποβρύχια μεταλλικά μέρη έχουν σκασίματα, αν κάποιο χάλκινο εξάρτημα αρχίζει να γίνεται ροζ, ή το χρώμα που είναι εφαρμοσμένο σε μεταλλικό κύτος γεμίζει φουσκάλες, άμεσα , θα πρέπει να βρεθεί μια λύση ή να καλέσετε έναν εμπειρογνώμονα.



  • Επιθεωρήστε το σκάφος σας τακτικά .
  • Μην αναμιγνύετε ανόδια , από διάφορα μέταλλα .
  • Μην χρησιμοποιείτε ανόδια μαγνησίου εκτός και αν το σκάφος πλέει μόνο σε γλυκό νερό .
  • Αν στο σκάφος μας έχουμε μία νέα κατάσταση όπως μια νέα θέση, σημαντικές αλλαγές στο ηλεκτρικό σύστημα και ίσως ακόμη  νέους γείτονες, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά μετά από τρεις μήνες, μήπως παρατηρήσουμε τυχόν αλλαγές στην συμπεριφορά των ανοδίων.  Μετά από αυτό, κάθε έξι μήνες θα ήταν καλό, και , αν όλα είναι σταθερά, όχι λιγότερο από μία φορά το χρόνο .
Κατεβαίνετε στο σκάφος σας , ακόμη και αν οι μέρες δεν είναι ηλιόλουστες και οι καιρικές συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες. Είναι ότι καλύτερο και για σας και για το σκάφος !












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου