δεν μπόρεσε ακόμα
να το χωρέσει ο νους
Τα γαλανά τα μάτια σου, της θάλασσας δυο δώρα
που ταξιδεύουν τωρα
σε ποιους ωκεανούς
Τον κόσμο όλο γύρισες, βοριάδες και χειμώνες
πάλεψες λαιστρυγόνες
και βγήκες νικητής
Εσένα που αψήφησες τ' αγριεμένο κύμα
σε πρόφθασε στο βήμα
ο χάρος πειρατής
Μη σε ποτίσουν κει που πας της λησμονιάς βοτάνι
να ξεχαστείς δεν κάνει
η θύμηση σου ζει
Οι φίλοι στα ταξίδια μας θα σ' έχουμε στο κύμα
να ταξιδεύεις πρίμα
και θα 'μαστε μαζί
Τσελίκας Δημήτριος
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ... ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο. Πολύ ωραίο Δημήτρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητικό Δημήτρη. Οι παραδόσεις μας δεν δέχονται το τέλος. Η έξω θάλασσα έχει κάπου κρυμμένο έναν εσπέριο κήπο αθανασίας. Καλό ταξίδι Γιώργο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας.
Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996, Ποιητής, Νόμπελ 1979