Δευτέρα, Ιουλίου 08, 2013

Περί κυπέλλων και διακρίσεων στους αγώνες ανοικτής θάλασσας

Συγγραφέας : Θάνος Ανδρόνικος 

«῎Αρ­ξο­μαι δὲ ἀ­πὸ τῶν προ­γό­νων πρῶ­τον· δί­και­ον γὰρ αὐ­τοῖς καὶ πρέ­πον δὲ ἅ­μα ἐν τῷ τοι­ῷ­δε τὴν τι­μὴν ταύ­την τῆς μνή­μης δί­δο­σθαι.» Ας δούμε τα γεγονότα: Οι πρόγονοί μας είναι αυτοί που πρώτοι θέσπισαν τον κότινο (αγριελιά) στα Ολύμπια, (αλλά και για να μην ξεχνάμε τη δάφνη στα Πύθια, πεύκο και μήλα στα Ίσθμια, και αγριοσέληνο στα Νέμεα) ως έπαθλο για τον νικητή του αγώνα. Είναι αυτοί επίσης που θέσπισαν και τους όρους του αγώνα ή για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς είναι αυτοί που πρώτοι
διαχώρισαν εννοιολογικά τον αγώνα από την παιδιά. Διότι, ως παιδιά, (η οποία δεν είναι τυχαίο ότι αργότερα ως λέξη έλαβε και την έννοια του ανάλαφρου, του αστείου) νοείται το απλό, ευχάριστο παιχνίδι, μια δραστηριότητα που κατά τον Πλάτωνα διακρίνουμε και ανάμεσα στα ζώα. Το παιχνίδι, αν και μπορεί να εμπεριέχει ανταγωνισμό, περιορίζεται ουσιαστικά από την έννοια της αναψυχής κάτι που σημαίνει ότι από τη στιγμή που εκπληρωθεί ο σκοπός του λήγει. Με απλά λόγια, ανά πάσα στιγμή, άμα κάποιος βαρεθεί να παίζει σταματάει, χωρίς καμία επίπτωση.

Ο αγών
Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο για τον αγώνα. Ήδη, από την ομηρική του ετυμολογία, εμπεριέχει την έννοια της άμιλλας, του διαγωνισμού με σκοπό τη νίκη. Ο αγωνιζόμενος, οφείλει, όχι μόνο απλά να κατακτήσει κάποιο συγκεκριμένο στόχο, ανεξαρτήτως συνθηκών, αλλά οφείλει και να διακριθεί σε σχέση με τους υπολοίπους. Εμπεριέχεται δηλαδή η έννοια του εξαναγκασμού, ηθικού επί το πλείστον και της νίκης. Για τους αρχαίους Έλληνες δεν υπάρχει δεύτερος. Υπάρχει μόνο πρώτος. Οι ηττημένοι αποχωρούν από το στάδιο «τα ώτα επί των ώμων έχοντες. (με κρεμασμένα τα αυτιά – Πλάτων, Πολιτεία Ι, 613C). Αν και δεν ατιμάζονται, απογοητεύονται. Στην Οδύσσεια, οι στρατιώτες γελούν ακόμα και με τον Αίαντα τον Τελαμώνιο, τον μυθικό βασιλιά της Σαλαμίνας, «το έρκος των Αχαιών», όταν αυτός σε αγώνα δρόμου γλίστρησε (με θεϊκή παρέμβαση της Αθηνάς, προφανώς, - εμείς ως ιστιοπλόοι γνωρίζουμε πόσο συχνά συμβαίνει να χάνεις από θεϊκή παρέμβαση αγώνα ή αντίστροφα θεϊκή παρέμβαση να δίνει το κύπελλο σε άλλον…!): «Έτσι είπε και του ξάκουσε (του Οδυσσέα)τη δέηση η Παλλάδα. Τα μέλη τούκανε αλαφρά —τα γόνατα τα πόδια— και στο βραβεία ότι είτανε σε λίγο να χιμήσουν, βλάφτει τον Αία η Αθηνά, και νά ! γλυστράει πατώντας σβουνιά χυμένα πού ‘ταν κει μουγκρόφωνων βοδιώνε, πού ‘σφαζε στου Πατρόκλου πριν τον τάφο ο Αχιλέας· και πέφτει, και του γιόμισαν σβουνιά το στόμα οι μύτες. Τότες αρπάει του γέρου ο γιος Λαέρτη την κροντήρα σαν ήρθε πρώτος· κι' έμεινε το βόδι για τον Αία. Έφτυσε αυτός σα στάθηκε τον κόπρο, και το βόδι κρατώντας απ' το κέρατο τους είπε αυτά τα λόγια « Μωρέ, πώς μού ‘βλαψε η θεά τα πόδια ! που σα μάνα αυτόν πια λες τόνε βοηθάει, τον παραστέκει πάντα.» Έτσι είπε, κι' όλοι σπάσανε στα γέλια απ' την καρδιά τους. Και το στερνό βραβείο ο γιος το πήρε του Νεστόρου…»

Σήκωσέ το τιμημένο.
Προς τι όμως όλη αυτή η αναφορά; Μα για την ανίατη επί σειρά ετών κυπελλολαγνεία και τον κατά φυσική συνέπεια πυρετό της κυπελλοθηρίας που παρατηρείται στον χώρο της ανοικτής θάλασσας. Στη χώρα του κότινου και του μοναδικού, πρώτου νικητή ένας πρόχειρος, αλλά πολύ κοντά στην αλήθεια υπολογισμός για την περιοχή του Σαρωνικού, μας δίνει τα εξής εντυπωσιακά δεδομένα: Απονεμήθηκαν περίπου 1.150 κύπελλα σε όλες συνολικά τις κατηγορίες δηλαδή ORCi A, ORCi N, Club και IRC σε συνολικά συμμετέχοντα 270 περίπου σκάφη. Άρα, στατιστικά αναλογούν 4.2 κύπελλα ανά σκάφος! Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ανά την επικράτεια το 2007 τα 533 σκάφη πήραν συνολικά 4.626 εκκινήσεις. Δηλαδή κάθε σκάφος συμμετείχε κατά μέσο όρο σε 8,6 αγώνες. Συνεπώς, κάθε σκάφος στατιστικά εκκινώντας έχει μία στις δύο πιθανότητες να πάρει κάποιο κύπελλο! Έτσι γεμίζουν οι βιβλιοθήκες έπαθλα, τροφοδοτείται η προσωπική μας μυθοπλασία, ικανοποιείται η ματαιοδοξία μας, ενώ όταν υπάρχει η προδιάθεση λιπαίνεται η αλαζονεία μας. Στον αντίποδα, σε στενό οικογενειακό η αθρόα αποκομιδή κυπέλων, δικαιολογεί, εν μέρει τουλάχιστον την απουσία μας από τις συνήθεις οικογενειακές υποχρεώσεις καθώς και την εκτροπή μέρους του οικογενειακού προϋπολογισμού προς το σκάφος και τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να είναι αναγκαίο.

Οι συνέπειες 
Τα παραπάνω ισχύουν σε προσωπικό επίπεδο. Όμως, στο επίπεδο του αθλήματος οι συνέπειες είναι ολέθριες. Η πλημμυρίδα των κυπέλλων τα απαξιώνει, ενώ παράλληλα η λογική του «μη σπρώχνετε όλοι θα πάρετε» σε συνδυασμό με την απουσία διακριτού διαχωρισμού ανάμεσα σε σημαντικά και τυπικά έπαθλα (ισοπεδωτική ποιοτική εξομοίωση των επάθλων) δημιουργεί την απουσία κινήτρου για διάκριση. Ελλείψει κινήτρου εκλείπει και η προσπάθεια για βελτίωση, ο ακρογωνιαίος λίθος για την ανάπτυξη ενός αθλήματος και έτσι παρουσιάζεται πτώση του αθλητικού επιπέδου των συμμετοχών, που με τη σειρά της συμπληρώνει το φαύλο κύκλο αφού το χαμηλότερο επίπεδο συναγωνισμού απαξιώνει και αυτό την αξία των επάθλων κοκ. Οι δε νικητές δεν χαίρουν καμίας αναγνώριση, ούτε στον άμεσο ιστιοπλοϊκό κύκλο, αλλά ούτε και στον ευρύτερο κοινωνικό. Η πληθώρα των διακρίσεων δημιουργεί σύγχυση και σε κάποιους που δεν θα έπρεπε, τους εν δυνάμει χορηγούς, αφού μην έχοντας καλή επαφή με το άθλημα δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν την βαρύτητα της κάθε διάκρισης. Η αβεβαιότητα που αυτό γεννά) σε σχέση με την επένδυσή τους (και όχι μόνο βέβαια, τους οδηγεί τελικά σε άλλες κατευθύνσεις.

Κίνητρα και αντικίνητρα. 
Ας σταθούμε όμως στα κίνητρα και ας δούμε τα παραπάνω από μια περισσότερο παιδαγωγική οπτική γωνία. Τα κίνητρα μπορούν να ταξινομηθούν σε εγγενή/εσωτερικά κίνητρο, ή σε εξωγενή/εξωτερικά κίνητρα. Το εγγενές κίνητρο είναι και το δυσκολότερο να αναλυθεί, γιατί όπως αναφέραμε είναι εσωτερικό-προσωπικό. Συνήθως προϋπάρχει και μας παρακινεί να κάνουμε κάτι, χωρίς καμία ανάγκη για οποιαδήποτε εξωτερική ανταμοιβή. Απλά παραδείγματα είναι η αγάπη για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, ικανοποίηση, αίσθηση του επιτεύγματος, χαλάρωσης, κ.λπ. Για την ιστιοπλοΐα ανοικτής θάλασσας, απουσίας κερκίδας και δεδομένης της ταλαιπωρίας ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων τα εγγενή κίνητρα είναι προαπαιτούμενα. Είναι δε αυτά που καθορίζουν εάν την αγωνιστική ιστιοπλοΐα ανοικτής θάλασσας την αντιμετωπίζουμε ως «παιδιά» ή αγώνισμα. Όλοι όσοι αγωνίζονται χωρίς σοβαρές ελπίδες διάκρισης θα μπορούσαν να μας πουν πολλά γι αυτά. Το εξωτερικό κίνητρο εμφανίζεται όταν υπάρχει η προσμονή της εξωτερικής ανταμοιβής. Τα παραδείγματα είναι έπαινος, αναγνώριση, χρήματα, έπαθλο, φήμη κοκ. Αν ρωτήσετε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό θα σας πει ότι όλες οι μελέτες συγκλίνουν στο γεγονός ότι το εξωγενές κίνητρο μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα στο εγγενές κίνητρο, κυρίως διότι απομακρύνει από την ουσία ενώ προσανατολίζει προς την εξωτερική ανταμοιβή. Στα ιστιοπλοϊκά δρώμενα, η έλλειψη ενδιαφέροντος για την ουσία του αθλήματος (τριμάρισμα, τεχνικές, βελτιώσεις σκάφους, κανονισμούς, προπόνηση πληρώματος, νέα υλικά κοκ) και η επικέντρωση των συζητήσεων στα συστήματα ισοζυγισμού, ως εύκολη οδό προς το κύπελλο αποτελεί εφαρμογή των παραπάνω. Κάτι άλλο που επίσης θεωρείται δεδομένο για τα εξωγενή κίνητρα είναι ότι έχουν μικρή διάρκεια και πρέπει συνεχώς να αυξάνονται για να διατηρούν ζωντανό το ενδιαφέρον. Έτσι, στα κύπελλα, προσθέτουμε και άλλα κύπελλα, για τα line honors’, για τον νικητή του κάθε σκέλους, για τους τρεις πρώτους της κάθε κατηγορίας, αυξάνουμε και τις κατηγορίες, προσθέτουμε χρηματικές αμοιβές κοκ. Τα παραπάνω καθιστούν προφανές ότι η πελατειακή σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε ομίλους / αθλοθετούντες και αγωνιζόμενους, σε συνδυασμό με την έλλειψη φαντασίας, έχει αποστερήσει από τους πρώτους τη δυνατότητα της «διαπαιδαγώγησης» των αγωνιζομένων και τους έχει οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενες, συγκεκριμένες λύσεις εξωτερικής ανταμοιβής. Με τον όρο «συγκεκριμένες» αναφέρομαι στην υλική ανταμοιβή. Διότι μορφές εξωτερικής ανταμοιβής, όπως ο δημόσιος έπαινος και η φήμη (με την έννοια της προβολής-ευρύτερης κοινωνικής αναγνώρισης) θα είχαν ελπίδα να μετενσαρκωθούν μακροπρόθεσμα σε εγγενή κίνητρα, μια διαδικασία που απαιτεί ωρίμανση των αγωνιζομένων. Με πολύ απλά λόγια, οι αγωνιζόμενοι έχουμε γίνει κακομαθημένοι και οι όμιλοι λόγο της υπερπληθώρας των αγώνων και της ανάγκης για συμμετοχές είναι ανίκανοι να μας νουθετήσουν. Και εδώ ισχύει το ίδιο με τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ενώ το πρόβλημα είναι δεδομένο, δεν παίρνουν μέτρα φοβούμενοι ότι θα θεωρηθούν «αντιλαϊκά» και κατά συνέπεια θα πληγούν οι ίδιοι και οι διοργανώσεις τους!

Για την ιστορία. 
Επειδή ξεκινήσαμε από τους αρχαίους υμών προγόνους, τους οποίους τους θυμόμαστε γενικά μόνο όταν μας συμφέρει, ας δούμε πως τιμούσαν εκείνοι τους αθλητές τους. Ο περιαγερμός ή ο γνωστότερος σε εμάς γύρος του θριάμβου. Για όσους φαίνεται ανεφάρμοστο, στην Barcolana τα αποτελέσματα βγαίνουν πολύ γρήγορα και το σκάφος που κερδίζει τη γενική και το line honour μπαίνει με θριαμβευτικούς πανηγυρισμούς μέσα στο λιμάνι! Κατά τη διάρκεια του περιαγερμού, οι θεατές πετούσαν διάφορα μικρά δώρα ως ένδειξη αναγνώρισης, ήταν η λεγόμενη φυλλοβολία. Στη συνέχεια ακολουθούσε η ανακήρυξη, όπου ο κήρυκας φώναζε το όνομα του νικητή, αλλά και των προγόνων του καθώς και της πόλης του, η στεφάνωση ή η ανάδηση (δέσιμο κορδέλας). Ακολουθούσε η απονομή των επάθλων, που ήταν κύπελλα, κρατήρες, αμφορείς, όπλα, ζώα δέρματα κοκ. Τέλος είχαμε τα επινίκια, που ξεκινούσαν από πομπές, σπονδές και θυσίες και έφταναν μέχρι τη δημιουργία αναθημάτων-αγαλμάτων των ίδιων των αθλητών με επιγραφές από διάσημους ποιητές, καθώς και επινίκιους ύμνους. Με αυτόν τον τρόπο έδωσαν αρκετή ώθηση στην έννοια του αθλητικού ιδεώδους για να φτάσει μέχρι και τις ημέρες μας.

Εν κατακλείδι 
Εάν τα κύπελλα αποτελούν επιβράβευση της «παιδιάς», κάτι σαν τα γλειφιτζούρια όταν «τα παιδία παίζει», τότε ορθώς τα μοιράζουμε αφειδώς. Αλλά φυσικά δεν θα πρέπει να περιμένουμε και κάποια αποτελέσματα, πέρα από το ότι τα ακόρεστα παιδία θα ζητήσουν και άλλα γλειφιτζούρια. Εάν όμως επιθυμούμε να δημιουργήσουμε θεσμούς και στόχους, άξιους προς κατάκτηση τότε θα πρέπει οι απονομές επάθλων να γίνουν πιο φειδωλές. Τα απλά μαθηματικά υπαγορεύουν ότι η ικανοποίηση της κατάκτησης ενός επάθλου είναι αντιστρόφως ανάλογη του αριθμού των επάθλων που δίνονται. Η μείωση των επάθλων μπορεί κάλλιστα να αντισταθμιστεί με πιο ουσιώδη εξωτερικά κίνητρα για τους αγωνιζόμενους. Τελικά όμως το θέμα είναι πολύ απλό. Αρκεί να αναρωτηθούμε: εάν δεν υπήρχε κανένα εξωγενές κίνητρο στους αγώνες ανοικτής θάλασσας εμείς θα εξακολουθούσαμε να συμμετέχουμε; Είναι ικανά τα εσωτερικά κίνητρα που διαθέτουμε να μας ωθούν στην ανοιχτή θάλασσα; Εάν όχι, τότε ο αγώνας έχει χαθεί πολύ πριν από την εκκίνηση…!



18 σχόλια:

  1. Ετσι η αλλιώς κάτι πρέπει να απονέμεται σαν επιβράβευση στους νικητες . Αυτά ομως τα φτηνιάρικα στρασάτα κύπελα με το μάρμαρο στη βάση ειναι πολυ κιτ . Ενα χαρτί ισως ηταν καλύτερο και δεν πιανει και πολυ χώρο στο σπίτι .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λάζο συγγνώμη αλλά νομίζω είσαι εκτός θέματος και κλίματος. Κατά την γνώμη μου πρέπει να ξαναδιαβάσεις το άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τελεια προσεγγιση.πολυ σωστα οσα λεει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλα δεν χρειάζεται να με λες και χαζό το ξέρω οτι δεν εχει σχέσει με το θέμα αλλα με την ευκαιρία αναφέρθηκα σε αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ωραίο και εμπεριστατωμένο άρθρο με το οποίο συμφωνώ. Πέραν αυτών να ληφθεί υπ' όψη η οικονομική πλευρά του θέματος για τους ομίλους. Προσωπικά,πριν από 2 χρόνια, επέστρεψα στον ¨Ομιλό μου καμιά πενηνταριά κύπελλα, προς ανακύκλωση-επαναχορήγηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πεστα ρε Θανο γιατι βαρεθηκα τον καθε πικραμενο ! Κυπελο και στην κουτση Μαρια για να το παιζει γκομενος και πρωταθλητης στον κυκλο του γιατι στον ιστιοπλοικο κοσμο ειναι........
    Κυπελο μονο στο OVER ALL,!!!Ο Λαζος ενωει οτι εκτος απο τον πρωτο,οι υπολοιποι να περνουν κανε χαρτι ως αναγνωριση,νομιζω.
    Γιαννης Ταχτατζης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μαλλον ο συγγραφεας εχει παρει πολλά κύπελα και τα γραφει αυτά
    γιατι θελει πλεον να ανεβασει την αξια των κυπέλων που θα πάρει
    Δηλαδή η προσεγγιση του ειναι καθαρά ωφελιμίστικη και εγωιστική παρόλο που προσπαθει να την παρουσιάσει ως αθλητική και "υπεράνω".
    Ευτυχώς η ανοιχτή θάλασσα ειναι πλέον λαικό αθλημα τα τελευταία 30 χρόνια με καταπληκτικά αποτελέσματα.
    Τα κύπελα αποτελούν ένα κίνητρο σοβαρό και πρεπει να παίρνονται εύκολα και από πολλούς
    Αυτοί που εχουν γεμίσει ολο το σπίτι τους με κύπελλα και ονειρεύονται ενα ακόμα αλλά πολύ μεγάλης αξίας ας φτιάξουν κάτι τετοιο και ας συναγωνιστούν μεταξύ τους
    Ας αφησουν όμως την χαρά στους απλούς ιστιοπλοους που με μεράκι ταλαιπωρία και γκρίνια συντηρουν τα σκάφη του ςκαι καθε ΣΚ δινουν το παρόν στους αγωνες των ομίλων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προσωπικά, γνωρίζω αθλητή του υγρού στίβου, ο οποίος έχει φτάσει να συμμετάσχει μέχρι και σε Ολυμπιακούς αγώνες. Σας πληροφορώ πως τα κύπελα που έχει πάρει δεν ξεπερνούν τα 30. Επίσης ξέρω κυβερνήτη, αθλητή ιστιοπλόο ο οποίος δεν έχει βγει από τα σύνορα του Ιονίου και έχει στην βιτρίνα του πάνω από 60 κύπελα. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να πω κάτι άλλο. Κύπελο μόνο ο πρώτος, μετάλλιο ο δεύτερος κι ο τρίτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ λέω (και θεωρήθηκα εκτός θέματος)οτι πρέπει οπωςδήποτε να υπάρχει ένα έπαθλο στους 3 πρώτους και δεν εχει σημασία αν ειναι κύπελο , μετάλιο , χαρτί η στεφάνι απο σέλινο . Η προσπάθεια πρέπει να επιβραβεύεται .

      Διαγραφή
  9. Συμφωνώ απόλυτα με τον αρθρογράφο .
    Καλό θα ήτανε επίσης να τεθεί και το θέμα τι ειναι πραγματικά αγώνας ανοιχτής θαλάσσης .
    Τρίωροι και τετράωροι αγώνες δεν μπορούνε να χαρακτηρίζονται αγώνες ανοιχτής θαλάσσης.
    Πάνος Μαυρογεωργης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγχαρητήρια για το κείμενο
    Έτσι ακριβώς είναι

    Σπύρος Μαρμαρινος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητοι φίλοι, συναγωνιστές και ανταγωνιστές ( ή το ίδιο είναι?).
    Όσοι συμμετέχουν σε αγώνες ιστιοπλοίας δεν έχουν ούτε το ίδιο σημειο εκκίνησης, ούτε τον ίδιο στόχο.
    Μπορούν να γίνουν πολλές κατηγοριοποιήσεις και με διάφορα κριτήρια. Επιτρέψτε μου να διακρίνω τις τις εξής ομάδες
    1 Αυτοί που έχουν επαγγελματικό ενδιαφέρον με την ιστιοπλοία (ιστιοράφτες, ναυτιλιακά καταστήματα κλπ)
    2. Εκείνοι , που λίγο ως πολύ , δεν έχουν οξύ οικονομικό πρόβλημα και μπορούν να επενδύσουν ( και το κάνουν συχνά) σε σκάφη τελευταίας τεχνολογίας, εξωτικά υλικά κλπ. Ετσι έχουν στη διάθεσή τους την τελευταία τεχνολογία
    3. Πολλοί ( εκτιμώ οι περισσότεροι) που αγαπούν τη θάλασσα και την ιστιοπλοία ( πιθανόν ούτε λιγότερο , μήτε περισσότερο απο τους προηγούμενους) και έχουν στη διάθεσή τους ένα σκάφος γιά όλες τις χρήσεις ( δηλαδή γιά περιήγηση, διακοπές, αγώνες κλπ).
    Οι τελευταίοι λοιπόν , το παλεύουν ( μερικές φορές και με δανεικά πανιά)και καλό είναι να εχουν και μιά μικρή ανταμοιβή . Τώρα αυτό , κύπελλο θα είναι , κατι άλλο, δεν ξέρω. Αλλά χρειάζεται μιά σαφής ένδειξη διάκρισης.
    Ας μη μου αντιτείνει κανείς ότι για αυτό το λόγο υπάρχουν οι διαφορετικές κλάσεις, καταμετρήσεις και άλλα παρόμοια.
    Οι όμιλοι και οποισδήπτε άλλος οργανώνει αγώνες οφείλει να λαμβάνει υπ όψη τους διαφορετικούς στοχους της καθεμιάς ομάδας. Και ας δώσει σε άλλες περιπτώσεις λίγα και σε άλλες πολλά κύπελα.
    Σκεφτείτε μόνο τι προσπάθεια και κούραση έχει ένας κυβερνήτης ενός ας πούμε σκάφους 30 ποδιών της δεκαετίας του 80 και με πλήρωμα δυό τρείς φίλους, να φθάσει απο τη Λήμνο στο Μόλυβο και πόσο διαφορετικό είναι γιά ένα κυβερνήτη που έχει ένα 40ντάρι τελευταίας τεχνολογίας με εκπαιδευμένο πλήρωμα, πανιά μιάς χρήσης ( βλέπετε χάνουν τη φόρμα τους μετά απο τέτοιους αγώνες)και βέβαια, να μην το ξεχάσω, το σκάφος συνοδείας με τα διφορα ανταλλακτικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστή και εμπεριστατωμένη άποψη. Πρέπει να λαμβάνεται υπ΄όψιν η προσπάθεια όλλων και πρέπει οι όμιλοι, η ομοσπονδία, οι διοργανωτές να δίνουν κίνητρα για όλους. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να μοιράζουμε κύπελα. Το κύπελο δεν πρέπει να είναι το κίνητρο. Το κίνητρο πρέπει να είναι ο ίδιος ο αγώνας.

      Διαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κάποτε ήρθε στο σπίτι μου με το γιό του γνωστός ιστιοπλόος, με διακρίσεις ακόμα και σε πανευρωπαϊκό. Του έδειξα περιχαρής τα κύπελλα μου, τα οποία έχουν γεμίσει μία ντουλάπα και όλες τις ελεύθερες επίπεδες επιφάνειες. Όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο, μετά από μέρες, μου είπε ότι ο γιός του ανέφερε ότι εγώ είμαι πολύ καλύτερος ιστιοπλόος από αυτόν γιατί είχα πολλά περισσότερα κύπελλα.

    Δεν είναι δυνατόν σε έναν αγώνα με τέσσερις ιστιοδρομίες και με δέκα περίπου σκάφη ανα κατηγορία, να απονέμονται τρία κύπελλα σε κάθε κατηγορία επί τέσσερις ιστιδρομίες και στο τέλος άλλα τόσα για το σύνολο των ιστιοδρομιών. Για έναν αγώνα δηλαδή κάνουμε πέντε απονομές σε κάθε κατηγορία.
    Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα πολλά κύπελλα απαξιώνουν τους πραγματικούς νικητές. Κάποια στιγμή αυτό το χάλι πρέπει να σταματήσει. Η συμμετοχή πρέπει να επιβραβεύεται αλλά η νίκη είναι άλλο πράγμα. Πολλοί τρέχουν, και ξέρω πολύ καλά με πόσες θυσίες, αλλά ο νικητής είναι ένας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαλλον έπρεπε να του εξηγήσεις οτι η ιστιοπλοία στην Ανοιχτή θάλασσα ειναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας, εξόδων, συντονισμού, γνώσεων, προπόνησης ομαδικής, πείσματος και κεφιού,
      και οχι ενός ανθρώπου τυπου one man show..

      Διαγραφή
    2. Σε βεβαιώνω ότι ξέρει καλύτερα από όλους μας τι είναι η ανοιχτή (και η κλειστή) θάλασσα.

      Διαγραφή
  14. Είναι απλό. Η ποσότητα σκοτώνει την ποιότητα. Κύπελα για όλους ; Τότε φθίνει η αξία του επάθλου, μειώνεται η αξία του πρώτου. Ο πρώτος πρέπει να ξεχωρίζει με διαφορά έτσι ώστε να γίνεται κίνητρο για τους υπόλοιπους να προσπαθήσουν να βγουν κι αυτοί πρώτοι. Όταν όλοι πάρουν ένα κυπελάκι νομίζουν ότι κάτι έχουν κάνει και δεν προσπαθούν για κάτι καλύτερο. Το χειρότερο είναι πως και οι όμιλοι το ξέρουν πως είναι λάθος αυτή η πληθώρα των κυπέλων αλλά κάνουν τα στραβά μάτια. Ξέρω περίπτωση από όμιλο που αποφεύγει να καλέσει σημαίνοντα πρόσωπα σε βραδιά απονομών για να αποφευχθεί η ξεφτίλα. Αλλά έτσι είναι δυστυχώς. Άμα δεν βραβεύσουμε δεν θα ψηφιστούμε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή