Ο αγώνας ήταν αφιερωμένος στο Σάββα Γεωργίου τον Έλληνα θαλασσοπόρο, που με αφετηρία την Νέα Υόρκη πέρασε τον Ατλαντικό και την Μεσόγειο το 1956 με ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος -το Χαρά- 8,5 μέτρων, χωρίς μηχανή, ούτε καν βοηθητική εξωλέμβια για είσοδο και έξοδο από τα λιμάνι, χωρίς τα σύγχρονα μηχανήματα πλοήγησης που
υπάρχουν σήμερα (GPS, δορυφορικά, κινητά, ραντάρ), παρά μόνο την χρήση εξάντα και των αστεριών και του ανέμου, με μοναδικό πλήρωμα την Αμερικανίδα σύζυγό του Σού (η οποία όταν ξεκίνησαν ελάχιστα γνώριζε από ιστιοπλοΐα) έφτασε στο Πασαλιμάνι στον Πειραιά.
Ένα χρόνο αργότερα το 1957 εξέδωσε ένα συναρπαστικό βιβλίο (Το ταξίδι της Χαράς) στο οποίο ξεδιπλώνονται οι λεπτομέρειες του μοναδικού για την εποχή εκείνη άθλου. Οι θύελλες, τα μπουρίνια, τα πελώρια κύματα, οι απελπιστικές μπουνάτσες, τα ύπουλα ρεύματα, ξεδιπλώνονται μπροστά μας σαν να τα ζούμε εμείς οι ίδιοι, αλλά και η μεγαλύτερη ίσως μάχη, η αφόρητη αίσθηση της μοναξιάς, ο σωματικός και ψυχικός κάματος, οι ψυχολογικές μεταπτώσεις από την ατέλειωτη προσπάθεια. Παρότι νικητής στον αγώνα αυτό, ο ίδιος ο Γεωργίου δηλώνει "Δεν νικήσαμε τον ωκεανό, απλά σταθήκαμε τυχεροί".
Ο Άθλος των 6000 ναυτικών μιλίων:
Το σκάφος "Χαρά" όργωσε για πάνω από 6.000 ναυτικά μίλια, δηλαδή έκανε σχεδόν το ένα τρίτο της υδρογείου αν υπολογίσουμε και τις παρεκκλίσεις του σκάφους. Ευθεία γραμμή από:
Νέα Υόρκη ως τις Αζόρες είναι 2.100 ναυτικά μίλια.
Από Αζόρες ως το Γιβραλτάρ άλλα 1.150 ν.μ.
και από το Γιβραλτάρ ως την Ιθάκη (που ήταν το πρώτο ελληνικό έδαφος που προσέγγισε) άλλα 1550 ν.μ.
Δηλαδή σύνολο 5.000 ν.μ. για ένα σκάφος που θα είχε μηχανή. Με τα πανιά όμως έκανε και άλλα 1.000 ν.μ. παραπάνω για να πετύχει τον επιθυμητό άνεμο.
Διεθνής Αναγνώριση:
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Υδρογραφικής Υπηρεσίας των Η.Π.Α. ο Ατλαντικός του καλοκαίρι του 1956 ήταν ο χειρότερος εκείνης της δεκαετίας με καταγεγραμμένα πολλά ναυάγια και μάλιστα μεγάλων επιβατικών πλοίων γραμμής.
Η "Χαρά" την εποχή εκείνη θεωρήθηκε από τον Διεθνή Ιστιοπλοϊκό κόσμο ως το μικρότερο σκάφος που πέρασε τον Ατλαντικό εκ δυσμών προς Ανατολάς και συνέχισε και στην Μεσόγειο. Επίσης θεωρήθηκε και το πρώτο σκάφος τέτοιας κατασκευής (ξύλινο κολλητό χωρίς στραβά) που πέτυχε ένα τόσο μακρινό ταξίδι.
Τόσο ο Γεωργίου όσο και η Σού έγιναν μέλη του Διεθνούς Ομίλου Ωκεανοπορίας. Η Σού ως 61ος αμερικάνος πολίτης και ο Σάββας Γεωργίου ως ο 1ος Έλληνας.
Ο αγώνας είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή και είναι λυπηρό που ο όμιλος δεν εξέδωσε ούτε ένα δελτίο τύπου. Προσωπικά το θεωρώ προσβλητικό προς τους πατρινούς ιστιοπλόους να τους αγνοεί ο όμιλος τους ενώ τις προηγούμενες μέρες κατά την εξέλιξη του πανελληνίου, καθημερινά έβγαζε δημοσιευσεις. Αλλά έτσι γίνεται. Εκλασε η νυφη, σχολασε ο γάμος. Αδικαιολογητοι οι υπεύθυνοι του ομίλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή